Sabahin Koru...
Bir saat olmadan uyandim, sanki dimdik ayaktayim. Bir hisimla duraga gittim otobus beklemeye koyuldum, koyulma tam bir koyulmaya donustu, bir saati biraz daha gecince dedim ki ben her yere gec kaldim.
Netice boyleydi yol cizilmisti vê ben gidemedim gitmeyi planladigim yere, aslinda cok da istemiyordum, zira biraz yalniz kalabilirim dedigim bir gundu benim icin.
Eve geldim, bir kahvalti ardindan 2 saat uyumusum sonra kendimi buranin en guzel parkinda buldum. Biraz da firsat bu diyerek bu geziyi vê yollarini dusundum, hissettim vê kendimi dinledim.
Ayrilmak her donem hic sorun olmadi bende, bulusmaya inanc cok kuvvetli oldugundan bunu dert edinmiyorum. Beni hep heyecanlandiran, meraklandiran icimi kipirdatan bir sonraki adim olmustur.
Burdan sonra yapacaklarim, gorecegim insanlar, paylasilacaklar vê yeni akisin getirdikleri beni yerimde tutmaz.
Yoldaki hayallerimin tetiklendigi, kendi yapacagim seylerin sinirsizligimi gordugum bir yolculuktu bu...
Beni bana getiren..
Zorlayici.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder