Bir suru insanla yazistim, buradakilerin de bizden farki yok, yes baba ooo super goruselim diyorlar, gerisi zor geliyor. Kendine saygi ile ilgili...
Yola etkisi olanlarla karsilasirim diye dusunuyorum oyle de oldu.
Aksamustu bir arkadasla bulustuk, Brasilia da yasiyor. Oldukca karmasik bir dunyasi vardi basinda da sezdim zaten. Beni bayiltacak halinden kendimi siyirmak ve oldugum konumda kalmak icin herseyi serbest biraktim. Anlatmaya basladi, islerin, ortamin sehrin, insanlarin, yasamin her noktasinda zor yerlerini hem goruyor hemde gosteriyordu. Bana 'umutsuzum' dedi...
Orda simsekler cakmis olacak ki iki adim ileri dogru yoneldim ve gozlerinin icine bakarak, umut bir varolus degil bir histir. Hissin -suz olani olmaz his vardir ama sen onu engelleyecek kalemleri tasimaktasindir; Simdi birak o engel kalemlerini ve mutlu kismindan ilerle kesfet icindekini dedim.
Cocuk da iki adim geri cekildi.
Haklisin..
Cok derdim degil hakli olmak, bu senin yolun ister ilerlersin istemesen yasamin bu yol icin sana hatirlatmalari sunmaya devam eder.
Bana ertesi gun e-posta atmis, buyuk bir farkindalikti diye. Bazen yansimalar kapilari kiriyor. Onun icin hayirlisi...
Aksamustu bir grup geldi bir cafeye, burda cafelerde ve evlerde bulusmak cok alisilagelmis bir durum. Cunku sokaklarda oyle caddeler var ama, insanlar yurumuyor Birlesik Devletler gibi burasi, herkeste araba noktaya gidiyorlar. Bir de parklar dolu bir cok insan spor yapiyor.
Benim gorusecegim kisi iki arkadasiyla geldi.
Surekli gulen biri, sordum yani ne diye guluyorsun.
Agzi, yuzu ve gozleri boyle kalmis gibiydi.
Aslinda diplomatmis, bir de isi de karmakarisik anliyacaginiz. Dediki ben mutlu oldugum seyleri surekli yapiyorum ve bundan da keyif aldigimdan surekli guluyorum.
Konu tabi derinlesecege benzerdi, diger bir arkadasi Japon du, o da kendinden bahsetti, patronu ile yasadigi sorunlari anlatti ona bagirmis, bu tabii alisilmadik bir durum. Beni kovsunlar diyordu.
Bir digeri son 3 yilda degisim gostermis ve hayatindaki bir cok noktayi yenilemis ve degistirmis biriydi.
Baya farkli kisilerden olusan bir gruptu, sonra gruptaki Fernanda, Fabriciso icin sunu dedi, birden bire, onun kendi dunyasi var ve o yarattigi yerde hem mutlu hemde ozgur.
Vay, yine icsel bir aciklama oldu bu, Fabricio ya donup onun gercek bir hayalci olabilecegini soyledim.
Hikayesini anlatti, sonra son yolculugundan bahsetti. Antalya'ya tatile gelmis ve Antayla'yi secerken en ufak bir fikri yokmus neden orayi sectigini ve geldigini... Hisssettigi bu olunca oyle kapilar acilmiski kendi de hala saskin, ardindan Istanbul'a gittim bir goreyim diye o hissi alamadim dedi.
Yolculuk onun akisi icin bir acilim olmus sonra istediklerine yonelimde ic sesini dinlemeyi cok sevmis.
Bunu durumun gercek bir Dreamer icin oldugunu soyledim, bilemem dedi ben boyle hareket ediyorum. Ogrendin o zaman dedim. Adini da koymus olduk.
Son olarak sunu soyleyince koydugumuz adin saglamligini bir kez daha derinden hissettim.
Ben dedi, kisisel gelisimle yada detaylariyla ilgilenmiyorum, o cerceveye bakmiyorum ben akisinda gidiyorum ve istedigim hissettigim noktaya gidiyorum. Bunun icin arac aramama gerek gormedim, arac benim.
Iste dedim, bundan sonra senin DREAMER statusunden dusmen zor.
Belki de cogumuzun yapamadigi disa bagliligi degil, icsel gercekligi ve hissiyati takip eden biriydi Fabriciso...
Yol kesisir ve kisi gorunur...
Bugun boyle gorundu.
Excursionist Dreamer.
srcn
21.09.2009
10.04
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder