Bir GUN, BUGUN

Sen olanlari mi dusunursun surekli, yoksa olacaklara mi barakrsin yoksa daha yeni bir formul var mi?

 

Eskiler 3 gundur cok aklima geldi, kurtulmak degilde kabul edip ilerlemek zor olani, tepkiyi verince tikaniyorsun. Oysa kabullenme ve gecis yapma var senin yaninda. Bir hayalci bunu yol edinir.

 

Bugun 15.000 km yi dusundum. Kesif icin yolculuk cok degerli ama orda da burda da olsan olan hep ayni, senle ilgili sen sadece yuolculukda biraz daha fazla kendinlesin yaptigin bu, cozumu 15.000 km uzakta da arasan hep sonuc ayni, SONUC ve COZUM HEP SENDEN cikiyor.

 

Dun bir sacmalik yaptim hosuma da gitti, 2 sene onceyle ayni anlari yasadim lakin bu sefer bir anlasma yaptim kendimle aciklik uzerine, aslinda zor bir anlasma cunku zorlayacak biliyorum. Olabildigince ilerleyecegim gayret tum caba. KONUSMALARDA TAMAMEN ACIK OLARAK REEL VE HISSEL YOLU ACIYORUM KENDIMDE.

 

Geri gelisimde nelerin degisecegini bilemiyorum, aslinda bu bir geri donus degil yeni bir yolculuk baslangici; tipki her an yaptigimiz yolculuklar gibi bir tek bunun farkinda olmamiz gerekli gerisi bos. her dakika degisen biri olarak bu 1 ay heralde biraz daha hizli bir katlanma yaratacak.

 

Brezilya'da da dunyanin her yerinde oldugu gibi; herkesin is ve gucle kosuturup yok oldugunu gormek, burda da insanlar arasi ilsikilerde ayni sorunlar oldugunu gormek, burda da ayni insanlar ayni yasamlar oldugunu gormek essizligin sadece sen oldugunun ispati yine...

 

Essizligi kesfedip yol alabilmek de senin kendini kesfinle ilgili.

Biraz agresifligimi kaybettgimi farkettim burda eskiden cok daha agresiftim, hala inatciyim konulara dair lakin dedigim gibi agresiflik geride kalmis.

Pesini birakmamak tamam, lakin sonucu tum ogeleriyle kabul edip ilerlemek onemli.

Tepkiselligim bazen doruklara cikiyor, aklima gelen fikirlerin hepsini soylesem yada yapsam anarsist olabilirim. Cok sert tepkilerim hala var. Derinde ve guclu.

 

Degisimi gozumun onune getirdim, radikal kararlar...

Radikal kararlar dedikleri aslinda alamadigin kararlar. Alamadigimiz kararlari almak icin neyi bekliyoruz ki.

Tam da bunlari derken bir hikaye ile yuzlestim dun...

 

Arkadasimin babasinin, 3 milyon dolarlik bir evi var, kapida arabalari evinin icinde kayboluyorsun ustune ustluk cok onemli bir iste baskan kendisi hatiri sayilir biri. Oglen yemeginden sonra bir turk kahvesi ictik, falina baktim. Ben bu fal isini ciddiye alsam iyi olcak, tum herseyi okuyunca herkes sasirdi. Evet, ayni dongu icinde oldugunu soyledim, o da cevabi verdi; bir gun gelince evini satim dunya turuna cikacakmis. Bir gun iste gelmeyen o BIR GUN... Hepimizin bir gunu ayni gun mu?

 

Cogumuzun hayali dunya turu yapmak ve bir cafe acmak zaten, ama dunya turu yapan cok az cafe acanlarsa cafeyi neden actiklarinin bilincinde olmayanlar. Yasamdaki reel gollerimizde ayni oku, iyi bir ise gir, ev al, cocuk sahibi ol, yilda 15 gun tatuile cik, sonra da bu dunyadan ayril, ayrilmadan son yillarini rahat ve saglikli gecir...

 

Suruden olmakla, kendi hayatini suruklemek farkli seyler.

 

Secim senin, seni surukleyen ve emir alan sistemin icinde bir kopek mi olacaksin, yoksa kendi kanatlarini acip ozgur bir kus gibi ucacakmisin.

 

Burda okudugum ve bana anlatilan bir calismanin sozleri butunlesiyor bu hikayeyle...

 

"Ovoo do condor, expandindo o amor em LIBERDADE" yani:

"The condor's flight, expending love in liberty"

 

Secimlerin seni bagliyor ve secimlerini sadece sevgiyle aldiginda ve hissettiginde ozgurluge ulasacaksin. Hepimiz birer sanatciyiz ve yaraticiyiz kendi icimizde, simdi herkes icin o kesfi yapmak ve kanatlanmak ani.

 

Cok uzakta degil tam da yaninda kalbinin ustunde, bedeninde...

 

Bir gun, bugun...

 

VAMOS, VAI SE FODER...

 

 

13.09.2009

12.13  a.m.